Interview
Mijn ervaringen met Zelfkennis
Welkom op zelfkennis.com
Mijn naam is R. Willemsen.
Hoe het voor mij begon
Alles wat ik destijds over zelfkennis las ging voornamelijk over jezelf kennen bij sollicitatiegesprekken.
Ik probeerde toen ik jong was dingen positief te beïnvloeden in het leven door mezelf te veranderen zoals de maatschappij dat vroeg van mij.
Soms probeerde ik dingen op te lossen door er nachten over te denken. Hoe los je bijvoorbeeld verlegenheid op?
Zelden heeft het zoeken naar antwoorden iets opgeleverd. Mijn vader vertelde wel eens "Je moet bij het probleem beginnen daar ligt het antwoord".
Als kleine jongen kon ik dat niet volgen want volgens mij waren er wel antwoorden op alle problemen in het leven.
Niet dat ik nu zoveel problemen had (zeker niet meer dan mij vrienden) maar de maatschappij vroeg perfectie en die probeerde ik te creëren.
Het werk
Het werk ging me altijd gemakkelijk. Na mijn opleiding logistiek ben ik gaan werken in Frankrijk waar ik hoofd van de afdeling Noord-Europa werd in een Franse transport onderneming. Was blij met mijn verantwoordelijkheid en trots dat ik mijn doel "werken in Zuid-Frankrijk" al bij mijn eerste baan had bereikt.
Vervolgens ben ik gevraagd voor een baan in Italië waar ik de leiding kreeg over de buitenlandse diensten. Daarna heb ik gewerkt bij een Franse bootmaatschappij waar ik geholpen heb bij de ontwikkeling van een nieuwe ferrylijn op het Italiaanse eiland Sardinië (onder Corsica) en bij een Franse firma gespecialiseerd in logistieke diensten.
Vervolgens ben ik in de financiële sector terecht gekomen en nu zo'n 10 jaar in de informatica.
Heb twee eigen bedrijven gehad. Een idee heeft de televisie aandacht gekregen.
12 medewerkers. Kortom heb alles kunnen doen wat ik graag wou zonder, behalve bij mijn eerst baan, ooit een sollicitatiebrief hoeven te zenden.
Ik was blij met de behaalde resultaten in een bedrijf en was uiterst gemotiveerd om het maximale te presteren.
Leegte
Eigenlijk had ik alles, een goede baan in het buitenland, een lieve vrouw, maar toch voelde ik iets van leegte.
Vooral de afgelopen 10 jaar heb ik voor mijn werk te maken gehad met eigenaren van grote bedrijven, voorzitters van raad van bestuur en mensen die ook nationaal bekendheid hebben maar het vreemde was dat ik bij hun dezelfde leegte zag als bij mij.
Velen waren gescheiden (ik niet), velen hadden knappe vriendinnen die vele en vele jaren jonger waren, maar de meeste jonge dames waren alleen maar geïnteresseerd in een prachtige baan in het bedrijf van hun oudere vriend. Zij werden echter gebruikt als pronkstuk van hun oudere vriend. Van liefde was geen sprake. Van geluk was ook geen sprake.
Dit heeft me tot denken gezet en ik wou absoluut weten waar nu het geluk zat. Ik had voor mezelf destijds al dan niet bewust een personage gecreëerd vol met zelfvertrouwen, en ik wist zeker dat alles wat ik deed me lukte. Het ging wel eens ten koste van het lange termijn resultaat en stress was vroeger mijn "trouwe partner". Was ik wel mijn personage en was mijn schijnbaar gelukkige leven niet gebaseerd op juist dat personage? Weekenden heb ik gezeten met boeken in mijn handen om alles te begrijpen wat mogelijk was om te weten wie ik nu was, en waar het geluk vandaan kwam.
Begin van zelfkennis
Ik merkte al snel dat de boeken geen antwoord gaven. De boeken brachten me van hier naar daar maar aan mezelf veranderde er niks. Het antwoord lag in mij.
Als ik wou weten wat geluk was moest ik beginnen te kijken wanneer ik me niet gelukkig voelde maar ook wanneer ik me wel gelukkig voelde. Het was dus een kwestie van attent zijn.
Niemand kan mijn eigen denken beter inzien dan ik zelf. Maar attent zijn is niet zo eenvoudig als wel leek.
Weer kwam ik nu op zelfkennis terecht, maar de zelfkennis was niet meer iets wat ik kon gebruiken voor mijn personage. Mijn Zelfkennis was niet meer afkomstig van training en leermethodes maar uit het diepste van mezelf.
Voortdurend attent
Ik merkte dat ik veel meer bereikte op mijn werk als ik juist de realiteit onder ogen zag. Met de realiteit, zonder me te laten beïnvloeden door mijn ego of door ego's van collega's, kon ik precies zien waar het probleem lag en kon daardoor veel effectiever zijn bij de oplossing.
Ik zag ineens dat wat mijn vader destijds vertelde de waarheid was. De oplossing ligt in de vraagstelling zelf en niet in de reactie.
Verlegenheid ligt in het verlegen zijn en niet in de reactie om je op een niet verlegen manier te gedragen. Zo ook de problemen op het werk. Alles werd ineens helder en het dagen denken hoe iets op te lossen was ineens niet meer nodig. Ik kan de energie nu besparen voor andere dingen. De stress nam af, de effectiviteit nam toe. De relaties binnen mijn gezin, met vrienden en vriendinnen en collega's op het werk werden steeds intensiever.
De dag van vandaag
Ik geniet van alles wat ik doe waar ik me bevind. De spontaniteit is toegenomen en mensen om mij heen schijnen dat intens te waarderen. Ik sta open voor iedereen en niet alleen voor eigen succes.
Ik voel me niet beledigd als mensen eens wat vervelends zeggen of jaloers zijn (maar ook niet blij). Ik voel me niet beter als mensen mij complimenten geven.
Mijn leven is veel en veel intenser geworden en ook al heb ik me altijd zo correct mogelijk gedragen in relaties binnen en buiten het werk, de mensen zijn verbaasd over mijn transformatie.
Er is niet meer het streven om in de toekomst alles te veranderen.
Ik los de problemen nu op. Mijn leven is in het nu.
Mijn personage is mijn werkelijkheid geworden.
